We współczesnym wychowaniu dzieci w wieku przedszkolnym wszystkie elementy edukacji regionalnej stanowią ważny środek oddziaływania. Chodzi w nim przede wszystkim o rozwój i wzbogacenie wartości tkwiących we własnym najbliższym otoczeniu. Więź z najbliższym środowiskiem kształtuje się u dzieci najpierw na terenie rodziny, ponieważ właśnie w rodzinie występują najbardziej sprzyjające okoliczności oddziaływania na osobowość dziecka. Rodzina jest pierwszym terenem tworzenia się pewnej sieci informacji o świecie, dzięki której dziecko poznaje go, zaczyna stopniowo rozumieć i powoli orientować się w zjawiskach. Bez udziału rodziny nikt nie jest w stanie wpoić dziecku zasad moralnych, którymi będzie się kierowało w dalszym życiu.
Żadna instytucja nie nauczy kulturalnego współżycia z ludźmi, jeżeli dziecko wzrasta w atmosferze pozbawionej wzajemnego szacunku. Wychowanie dziecka w rodzinie obejmuje całokształt jej oddziaływania, może ono być podejmowane świadomie i celowo, a także przebiegać w sposób niezamierzony, samorzutny. Najbardziej charakterystyczna dla rodziny jest odrębność kulturowa.
W codziennych wydarzeniach w rodzinie każdy jej członek w sposób naturalny poznaje panujące zwyczaje kultywowane obrzędy związane z obchodzeniem świąt, rocznic, imienin, urodzin – wszystko co stanowi klimat rodzinnego domu i co utrwaliła rodzinna tradycja.
Przedszkolaki wiedzą o tym, że są zwykłe i świąteczne dni. W zwykły dzień rodzice idą do pracy, rodzeństwo do szkoły a one do przedszkola Spostrzegają, że dni powszednie zaznaczone są czarnymi literami i cyframi, świąteczne zupełnie inaczej – kolorem czerwonym .
Religijnością nazywamy to co człowiek przeżywa, czego doznaje a także to, co w nim funkcjonuje w bezpośrednim związku z ustosunkowaniem się do Boga.
Przekonania religijne kształtują się równolegle z rozwojem intelektualnym. Dzieci bardzo chętnie słuchają tematów związanych z Bożym Narodzeniem oraz Wielkanocą. Przepych obrządków i piękno dekoracji świątyń rozbudza w dziecku zachwyt a jednocześnie szacunek. Warto rozmawiać z dzieckiem, że Święta Bożego Narodzenia to nie tylko prezenty, choinka ale przede wszystkim czas dzielenia się opłatkiem i radowania się z przyjścia Pana Jezusa na ziemię. Trzeba pamiętać o przekazywaniu pewnych zwyczajów swoim dzieciom aby one mogły w przyszłości, gromadząc się z rodziną kultywować je. Będąc u progu Świąt Wielkanocnych rozbudzajmy w dziecku chęć przezywania obrzędów Wielkiego Tygodnia, szczególnie Wielkiego Czwartku, Piątku i Soboty. Z tych dni dobrze będzie wybrać te momenty, które dziecko intensywnie przeżyje np. adorację krzyża w Wielki Piątek, wnoszenie Paschału w Wielką Sobotę. Małe dziecko może uczestniczyć we wszystkich obrzędach Misterium Paschalnego, ale trzeba dziecku wytłumaczyć ich znaczenie i poinformować, że będą one trwały dłużej niż niedzielna msza św. Pozwólmy dzieciom raz w roku przeżyć niepowtarzalne chwile. Przedstawmy dzieciom znaczenie poszczególnych potraw i symboli znajdujących się w koszyczku wielkanocnym, który zanosimy w Wielką Sobotę do kościoła. Zachęćmy do wspólnego przygotowania wielkanocnego śniadania.
Piękny jest też zwyczaj obdarowywania znajomych, sąsiadów np. z okazji Świąt. Uczmy dzieci dzielenia się z innymi. Nauczmy je ,że radość dzielona z innymi jest podwójną radością. Taka postawa przyniesie plon, pamiętajmy „wiara bez uczynków martwa jest” „nie miłujmy językiem ale uczynkami”. A jako zadatek tego, co kiedyś stanie się naszym udziałem wsłuchajmy się w myśli naszych skarbów.