Opiekowanie się w dzieciństwie zwierzęciem może wyrobić większą wrażliwość na uczucia i postawy innych ludzi, nauczyć tolerancji i odpowiedzialności, samoakceptacji i panowania nad sobą. Ulubione domowe zwierzęta mogą bezpośrednio sprzyjać rozwojowi emocjonalnemu dziecka, będąc stałym źródłem przyjaźni. Ta jedyna w swoim rodzaju zdolność dawania bezwarunkowego, nie osądzającego uczucia, decyduje także o terapeutycznym znaczeniu zwierząt. Współcześnie, coraz bardziej popularnym staje się pogląd, iż kontakt ze zwierzęciem ma korzystnie stymulujący wpływ na niemalże każdą ze sfer rozwoju dziecka - fizyczną, emocjonalną, społeczną czy nawet intelektualną
Kontakt ze zwierzętami może też pomóc przezwyciężyć chorobę. Coraz częściej wskazuje się na skuteczność dogoterapii i hipoterapii - wspomaganie rehabilitacji osób (zwłaszcza dzieci) z zespołem Downa, porażeniem mózgowym czy autyzmem poprzez kontakt (zabawy, przytulanie, głaskanie) i nawiązywanie psychicznej więzi z psem lub koniem). Ma to istotne znaczenie zważywszy na fakt, że w dzisiejszym podejściu do leczenia wielu zaburzeń umysłowych, duży nacisk kładzie się na uczestnictwo w nim, obok specjalistów, także osób najbliższych, jak i obecność różnych elementów ze środowiska życia pacjenta - a ich istotną częścią jest często zwierzak. Również osoby starsze wiele zyskują przebywając w towarzystwie zwierząt. Pies, na przykład, zmusza do ruchu i codziennej aktywności na świeżym powietrzu, spacery z nim to również okazja do spotkań towarzyskich i rozmów z sąsiadami. Czworonożny przyjaciel często nadaje życiu sens, odpędza smutek i przygnębienie oraz działa antydepresyjnie . Międzynarodowa Organizacja Zdrowia (WHO) od wielu lat oficjalnie uznaje pozytywny wpływ kontaktu ze zwierzęciem na zdrowie człowieka, głównie w przypadku chorób wieńcowych, łagodzenia bólu, chorób psychicznych i w geriatrii, a oddziaływanie kontaktu ze zwierzętami na obniżenie tętna i ciśnienia krwi u ludzi stwierdzono już w 1883 roku.
Obecność zwierząt w codziennym życiu, szczególnie dzieci rozwijających się psychicznie i fizycznie może mieć zatem istotne znaczenie. Zwierzę - przyjaciel, z jednej strony jako codzienny obowiązek (spacery, pielęgnacja), z drugiej, "wspaniały słuchacz", przytulanka, towarzysz zabaw, powiernik trosk - może stać się lekiem na niepokoje psychiczne młodego właściciela, wykształcać w nim opiekuńczość, odpowiedzialność czy wrażliwość na potrzeby istot żywych, w tym także innych ludzi. To, że zwierzęta przyciągają uwagę dzieci i mogą mieć na nie bardzo pozytywny wpływ, zauważyli już dawno twórcy bajek i filmów animowanych (popularność Myszki Miki, psa Pluto), a także producenci zabawek, oferujący dzieciom od lat przeróżne pluszowe misie, koty, psy, które, co ciekawe, cieszą się także dużą popularnością wśród wielu osób dorosłych.
Codzienny kontakt ze zwierzęciem domowym korzystnie wpływa na prawidłowe funkcjonowanie dziecka w takiej instytucji, jaką jest przedszkole - to znaczy sprzyja prawidłowemu zachowaniu się w sytuacjach wymagających nawiązania relacji z innymi dziećmi, motywacji do niesienia pomocy, umiejętności rezygnacji z własnych interesów na rzecz innych.
Pojawienie się zwierząt w bezpośrednim otoczeniu człowieka u wielu osób może wywoływać reakcję uczuleniową na alergeny pochodzenia zwierzęcego- uczulenie na sierść. Sprowadzenie chorych lub zarażonych zwierząt domowych oraz brak higieny mogą doprowadzić do przeniesienia na domowników pasożytów lub chorób odzwierzęcych. Obcując ze zwierzętami dziecko może być również narażone na różnego typu urazy mechaniczne: ugryzienia, kąsania itp.
Jednak pomimo przedstawionych wyżej czynnikom negatywnych, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że zwierzęta mają pozytywny wpływ na rozwój dziecka, szczególnie w wieku przedszkolnym.
Opracowała: Lidia Kowalewska